Het echte werk begint..
Door: Daphne
Blijf op de hoogte en volg Daphne
17 Februari 2014 | Oeganda, Kampala
Bedankt voor al jullie lieve en leuke reacties! Blijf dit zeker doen;)
Ik zit hier nu al bijna een twee weken en heb het nog steeds ontzettend naar mijn zin.
Vorige week zondag zelfs nog even mijn tennistalent kunnen laten zien op het tennispark. Ja ome Rob, het is me hier dan toch gelukt om tennismaatjes te vinden en lekker een balletje te slaan. Zelfs met ballenjongen;) We gaan dit zeker nog vaker doen, dus ik zal ervoor zorgen dat ik in vorm ben met het Open Toernooi.
Maandag ben ik dan eindelijk begonnen op de school voor kinderen met een lichamelijke en geestelijke handicap. Ik ben opgevangen door Juliet. Dit is een heel lief vrouwtje die alle tijd neemt om mij alles uit te leggen. Zij is een ergotherapeut. De eerste dag mocht ik gelijk aan de slag. Juliet haalde twee kinderen, beiden met een hersenafwijking en hierdoor verlammingsverschijnselen. Zij konden namelijk beiden hun rechterhand niet goed gebruiken. Door middel van kleien, stretchen en tekenen worden vaardigheden gestimuleerd. Door veel van dit soort oefeningen te doen, zullen toch enkele spieren weer geactiveerd kunnen worden.
Aan het eind van de dag waren er geen kinderen meer, dit betekende dat ik samen met Faith, dit is de dochter van de directrice, gewoon vrij met de kinderen konden spelen.
Op dinsdag is de dag van tac pac. Ik had hier nog nooit van gehoord, maar het is een sessie waarbij een kind één op één werkt met een begeleider. De kinderen liggen op een mat met een ontbloot bovenlichaam en een opgestroopte broek. Zij worden door middel van verschillende materialen, water, ijs, borstel massageolie, gestimuleerd tot verschillende zintuigactivering, raken gewend aan aanraking en voelen dat er iemand is die om hem of haar geeft. Ik vond dit in eerste instantie vreemd om te doen, maar merkte dat de jongeren hierna zelf ook toenadering zochten naar de desbetreffende begeleider. Dit zou alleen voor de zotten zijn om in Nederland uit te voeren. Haha.. Wat kunnen landen toch van elkaar verschillen!
Donderdag wordt er zwemles gegeven aan de kinderen. Het was mijn eerste keer dat ik hier bij kon en mocht zijn. Ik wist absoluut niet wat ik kon verwachten. We gingen er met een bus heen, eerst de helft van de groep. Eenmaal in het water voelde de kinderen zich zo vrij als een vogel. Kinderen die hun benen niet konden bewegen, konden ineens een soort van zwemmen. Ik kon zichtbaar zien dat de kinderen zich vrij voelden en dat ze ontzettend aan het genieten waren. Geweldig om te zien. Ik kijk er naar uit om volgende week weer mee te gaan.
In de avond met z’n 5en, Larissa, Mark, Gijs en Matt naar Indigo gegaan. Dit is een tentje met een onwijs mooi, maar wel druk overzicht van Kampala. Bijzonder om te zien!
Vrijdag rolstoelen gemaakt. Ja pap, ik heb veel van je geleerd! Ze vonden mij namelijk erg handig en noemden mij zelfs een technicus!;) Haha, dat compliment heb ik maar mooi op zak!
In de avond bij Faze 2 gegeten, hier wordt elke avond life muziek gespeeld. (Astrid en Mam zorg maar vast voor een lege maag, hier zullen we wel heengaan denk ik;))
Zaterdag naar de grootste markt van Oost-Afrika geweest, wat een hoop chaos en een hoop drukte. Maar leuk om gezien te hebben en zeker de moeite waard om nog een (paar keer) terug te komen.
Zondag ben ik samen met Matatu, die busjes +/- 15 personen, en Bodha Bodha, die motertjes, naar Entebbe gegaan. Hier is het grootste meer van Afrika. Namelijk het Victoriameer. We hebben een heerlijk relaxdagje gehad. Heerlijk!! We kunnen toch ook niet spierwit in Nederland aankomen!
Vandaag ook weer stage gelopen. Dit keer samen met Larissa, zij kan namelijk nog niet aan de bak in het ziekenhuis en vroeg mij of ik mee zou kunnen komen. Ik heb dit overlegd met Juliet en dit was geen enkel probleem! Morgen gaat zij nog één keer mee, hierna mag zij als het goed is officieel in het ziekenhuis gaan werken!!
Veel liefs en een dikke knuffel uit Oeganda
Ik zit hier nu al bijna een twee weken en heb het nog steeds ontzettend naar mijn zin.
Vorige week zondag zelfs nog even mijn tennistalent kunnen laten zien op het tennispark. Ja ome Rob, het is me hier dan toch gelukt om tennismaatjes te vinden en lekker een balletje te slaan. Zelfs met ballenjongen;) We gaan dit zeker nog vaker doen, dus ik zal ervoor zorgen dat ik in vorm ben met het Open Toernooi.
Maandag ben ik dan eindelijk begonnen op de school voor kinderen met een lichamelijke en geestelijke handicap. Ik ben opgevangen door Juliet. Dit is een heel lief vrouwtje die alle tijd neemt om mij alles uit te leggen. Zij is een ergotherapeut. De eerste dag mocht ik gelijk aan de slag. Juliet haalde twee kinderen, beiden met een hersenafwijking en hierdoor verlammingsverschijnselen. Zij konden namelijk beiden hun rechterhand niet goed gebruiken. Door middel van kleien, stretchen en tekenen worden vaardigheden gestimuleerd. Door veel van dit soort oefeningen te doen, zullen toch enkele spieren weer geactiveerd kunnen worden.
Aan het eind van de dag waren er geen kinderen meer, dit betekende dat ik samen met Faith, dit is de dochter van de directrice, gewoon vrij met de kinderen konden spelen.
Op dinsdag is de dag van tac pac. Ik had hier nog nooit van gehoord, maar het is een sessie waarbij een kind één op één werkt met een begeleider. De kinderen liggen op een mat met een ontbloot bovenlichaam en een opgestroopte broek. Zij worden door middel van verschillende materialen, water, ijs, borstel massageolie, gestimuleerd tot verschillende zintuigactivering, raken gewend aan aanraking en voelen dat er iemand is die om hem of haar geeft. Ik vond dit in eerste instantie vreemd om te doen, maar merkte dat de jongeren hierna zelf ook toenadering zochten naar de desbetreffende begeleider. Dit zou alleen voor de zotten zijn om in Nederland uit te voeren. Haha.. Wat kunnen landen toch van elkaar verschillen!
Donderdag wordt er zwemles gegeven aan de kinderen. Het was mijn eerste keer dat ik hier bij kon en mocht zijn. Ik wist absoluut niet wat ik kon verwachten. We gingen er met een bus heen, eerst de helft van de groep. Eenmaal in het water voelde de kinderen zich zo vrij als een vogel. Kinderen die hun benen niet konden bewegen, konden ineens een soort van zwemmen. Ik kon zichtbaar zien dat de kinderen zich vrij voelden en dat ze ontzettend aan het genieten waren. Geweldig om te zien. Ik kijk er naar uit om volgende week weer mee te gaan.
In de avond met z’n 5en, Larissa, Mark, Gijs en Matt naar Indigo gegaan. Dit is een tentje met een onwijs mooi, maar wel druk overzicht van Kampala. Bijzonder om te zien!
Vrijdag rolstoelen gemaakt. Ja pap, ik heb veel van je geleerd! Ze vonden mij namelijk erg handig en noemden mij zelfs een technicus!;) Haha, dat compliment heb ik maar mooi op zak!
In de avond bij Faze 2 gegeten, hier wordt elke avond life muziek gespeeld. (Astrid en Mam zorg maar vast voor een lege maag, hier zullen we wel heengaan denk ik;))
Zaterdag naar de grootste markt van Oost-Afrika geweest, wat een hoop chaos en een hoop drukte. Maar leuk om gezien te hebben en zeker de moeite waard om nog een (paar keer) terug te komen.
Zondag ben ik samen met Matatu, die busjes +/- 15 personen, en Bodha Bodha, die motertjes, naar Entebbe gegaan. Hier is het grootste meer van Afrika. Namelijk het Victoriameer. We hebben een heerlijk relaxdagje gehad. Heerlijk!! We kunnen toch ook niet spierwit in Nederland aankomen!
Vandaag ook weer stage gelopen. Dit keer samen met Larissa, zij kan namelijk nog niet aan de bak in het ziekenhuis en vroeg mij of ik mee zou kunnen komen. Ik heb dit overlegd met Juliet en dit was geen enkel probleem! Morgen gaat zij nog één keer mee, hierna mag zij als het goed is officieel in het ziekenhuis gaan werken!!
Veel liefs en een dikke knuffel uit Oeganda
-
17 Februari 2014 - 21:19
Margitta:
Hoi Daphne, leuk om je verhalen te volgen het is mooi en afwisselend wat je daar mag doen ,
We hebben de foto's ook bekeken dan krijg je echt een beetje een indruk hoe het er daar uitziet, gisteren was oma nog bij ons i.v.m. onze trouwdag en hebben we nog even met haar de foto's gekeken vond ze erg leuk!
Succes en blijven je volgen Gr. Margitta en Fam. -
17 Februari 2014 - 22:08
Anita:
Hey Daphne
Het is niet eentonig bij je zo te lezen
Je mag een hoop verschillende dingen doen
Je schrijft een heel leuk verhaal ( je kan wel een boek gaan schrijven )
Succes verder en tot het volgende verhaal
Groetjes Anita -
17 Februari 2014 - 22:55
Astrid:
Ha Daphne, zoek maar wat leuke dingen uit hoor die we kunnen doen. Ik kijk er erg naar uit!!
Dat PacTac lijkt wel op een primitieve vorm van snoezelen. Dat deed ik ook op mijn werk, contact maken met bewoners via de zintuigen.... Hier heb je natuurlijk veel meer materialen tot je beschikking maar zo te lezen lijkt het bijna hetzelfde.
Die foto's zien er ook goed uit, kan me nog niet echt voorstellen dat ik dat van dichtbij ga bekijken...tot snel. -
18 Februari 2014 - 14:48
Nina:
Heee daffie!
Alweer zo'n leuk verhaal! Gelukkig heb je het goed naar je zin! Geniet ervan!
Xxxxx -
18 Februari 2014 - 19:05
Cobi:
Hoi Daphne
Wat fijn dat je het naar je zin hebt.
Ook al veel geleerd lees ik uit de mail.
Geniet er lekker van en ook veel tennis plezier!
Groeten Cobi -
20 Februari 2014 - 17:44
Kim:
Daf!
Leuk om je verhalen weer te lezen! Grappig dat er inderdaad zulke grote verschillen zijn op de wereld!
Kun je wel tegen zo'n klein mannetje tennisen ;) haha Wel leuk dat je dat daar kunt doen, onderhoud je die vaardigheden ook maar mooi weer !
Veel plezier en succes nog daar!
xx -
22 Februari 2014 - 20:03
Ria En Michel:
Hoi Daphne,
met bewondering hebben we je verslag weer gelezen. En zeker de foto's erbij geven een heel compleet beeld van hetgeen jij op dit moment allemaal beleefd. En zo te zien heb je het enorm naar je zin en komt je droom echt uit.
Vanmorgen hebben we je moeder nog even gesproken over je vraag om binnenbanden voor de rolstoelen mee te nemen als ze in maart naar je toe komt. Ik zal alvast eens kijken op mijn werk wat ik kan regelen. Misschien zijn er ook nog andere materialen waar jullie dringend behoefte aan hebben. Laat dat maar even weten aan je vader en moeder, dan zullen we eens zien wat mogelijk is.
Ga zo door, geniet enorm van het verdere verloop, maar dat gaat volgens ons wel lukken.
Groeten, Ria en Michel -
23 Februari 2014 - 18:14
Ilonka:
Hoi daphne.
Heb net de link naar je verslag ontvangen en meteen maar aan het lezen geslagen. Wat een leuke dagenmaak je mee. geeft denk veel voldoening om de kinderen zo te helpen. Geniet maar veel. Gr. Ilonka en familie -
23 Februari 2014 - 20:38
Kees En Jany:
Wat geweldig, zo ver weg en als wij jou verslag lezen en de foto's zien beleven wij het toch een beetje mee. Geniet ervan wij blijven je volgen -
01 Maart 2014 - 22:10
Sylvia Kompier:
He Daphne,
leuk dat je het naar je zin hebt, geniet ervan, het is een ervaring van je leven.
gr, sylvia kompier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
