Eerste ervaringen Oeganda
Door: Daphne
Blijf op de hoogte en volg Daphne
09 Februari 2014 | Oeganda, Kampala
Jullie zullen wel denken, leeft Daphne nog wel. Maar hier dan mijn eerste verhaal. Het internet is hier vaak erg slecht, maar als jullie dit lezen, heeft het internet in ieder geval eventjes gewerkt.
Ik droomde er al een lange tijd van om naar Oeganda te gaan. Ik zou hier mijn scriptie willen gaan schrijven. Nu drie jaar verder ben ik deze droom ook daadwerkelijk een het verwezenlijken. Vijf maanden zal ik weg blijven. Het begon allemaal zondag twee februari. Ik moest namelijk afscheid nemen van de mijn familie. Het was voor mij lastig om van mensen waar ik om geef, voor zoveel maanden afscheid te nemen. Maar ik weet wat hier tegen overstaat, namelijk een avontuur in het verre Afrika.
Maandag nog even met Matthijs en Daniek heerlijk over het strand gelopen. Het zal lastig worden om Matthijs voor zo een lang tijd niet te zien. Het doet mij daarom ook goed, dat hij achter mijn keus staat. In de avond nog gekookt bij de familie Robertz en ook hier moest ik afscheid van nemen. Maar wel in mijn achterhoofd, dat ik hier over vijf maanden gewoon weer aan tafel zit.
Rond half 8 kwamen: Kim, Iloon, Marij, Son, Nien, Mies, Sharon, Nikiet en Jacq langs om mij een goede reis te wensen. Het was een gezellige avond! Ik ben verwend door middel van boekjes, lekkers en foto’s met hele leuke teksten erbij. Hij hangt in mijn kamer, meiden!
Dinsdag nog mijn laatste inenting en woensdag vijf februari zal ik dan echt gaan vertrekken naar Oeganda.
Woensdagochtend om zes uur de wekker, het was het zover, nog even douchen en hup de auto in. Op weg naar Schiphol. Zenuwachtig of ik mijn koffers niet veel te vol had gestopt, kwam ik gelukkig zo door de bagagecontrole. 46 kilo mee nemen naar een land waar het vrijwel altijd lekker weer is, is ook wel erg veel.
Nu moest het afscheid toch echt beginnen van de mensen waar ik het meest om geef. Het was emotioneel, maar een goed afscheid! Achter de douane mijn tranen afgeveegd en nog heerlijk in de winkeltjes gesnuffeld. En vrouw kan nooit genoeg spullen hebben, zeker niet als ze vijf maanden weg blijft;)
Eenmaal in het vliegtuig, kwam ik te zitten naast een vrouw en een man uit Nieuw Mexico. Het was een leuk en een heel gezellig koppel. Voor hen was de vliegreis alleen nog een heel stuk langer, zij waren al bijna een dag aan het reizen. Maar dit was het zeker waard, zij reisden namelijk naar Oeganda toe om hier hun dochtertje te gaan adopteren. Het was een bijzonder en indrukwekkend verhaal. Ik heb met dit stel heel veel gekletst de heenreis.
Gelukkig had ik zelf nog een meevaller. Dacht zelf aan te komen om 10 uur Nederlandse tijd, maar gelukkig was dit Oegandese tijd. Dit betekent voor mij 2 uur minder reizen. Visum aanvragen en koffers ophalen ging erg voorspoedig. Eenmaal buiten stond de taxichauffeur al op mij te wachten met een briefje met mijn naam erop. Onderweg van Entebbe naar Kampala heeft hij mij veel verteld over de cultuur en over de dingen die we onderweg tegenkwamen. Daarin tegen heb ik hem verteld hoe deze dingen georganiseerd worden in Nederland.
Eenmaal in het huisje, het nodige uit mijn koffers gehaald en heerlijk proberen te slapen. Dit is helaas niet helemaal gelukt, omdat ik snel wakker werd van vreemde geluiden om mij heen, maar hier zal ik snel aan gaan wennen!
Donderdag de eerste andere Guesthouse-bewoners ontmoet. Erg gezellige mensen! Ik heb mijn kamertje ingericht met de gekregen foto’s, lieve woordjes en de kaart die ik gekregen heb van oma(heel lief! Goed dat er een zakdoekje bijzat!)
Donderdag ook naar de school geweest waar ik mijn scriptie zal gaan schrijven. Ik had mij voorgenomen om te lopen, maar een lief vrouwtje van het Guesthouse heeft mij verzekerd dat ik beter op een Bodha Bodha kan reizen naar de school. Aangezien het niet zo vlak is als in Nederland. Een Bodha Bodha is een soort motor. Dit motoren rijden hier overal door de stad. Het werkt als een soort taxi, je kan met één of twee personen achterop zo een Bodha Bodha. Op de school waren ze vergeten dat ik zou komen, toch namen ze alle tijd voor mij. De school is heel groot en heel mooi voor Oegandese begrippen. Er zijn ongeveer 8 verschillende klassen voor basisonderwijs, 3 klassen voor beroepsonderwijs, fysiotherapie en ergotherapie. Veel mogelijkheden dus voor de kinderen. Ik heb alle leraren ontmoet en directeur en onderdirecteur ontmoet. Iedereen was heel vriendelijk. Er werd mij gevraagd of ik vrijdag kon beginnen, maar er is mij aangeboden om morgen een citytrip te doen door Kampala geregeld vanuit het Guesthouse, dit samen met een ander Nederlands meisje. Dit lijkt mij erg leuk. Dus maandag ga ik beginnen op de school. Ik zal dan een week meelopen om te kijken wat mij het leukst lijkt en om indrukken op te doen. Een week later zal ik met een andere begeleider praten over het afstudeeronderzoek, en praten wat ik het best kan onderzoeken.
Donderdag avond laat is er een nieuw Nederlands meisje gekomen, Larissa. Samen met Larissa heb ik vrijdag een citytour gedaan begeleid door Bosko. We hebben veel dingen gezien zoals een Moskee, voedselmarkt en markt met zelfgemaakte producten. Overal op straat wordt je nageroepen met Muzungu. Dit is een woord dat Afrikaanse mensen van jongs af aanleren om te zeggen tegen Blanken. Maar het is raar om elke keer aangesproken te worden met ‘blanken’. We hebben kennis gemaakt met het lokale eten. Sommige dingen erg lekker zoals Matoke. Dit is een gerecht met warme banaan. We hebben ook witte Casava en sweet patatoes gegeten. Ik moet er nog aan wennen, maar het is wel iets waar ik wel aan zou kunnen wennen.
Eenmaal terug in het Guesthouse heerlijk uitgerust en lekker gaan eten. We zijn gaan eten met 12 personen bij restaurant Face two. De steak was erg goed! Tijdens het eten werd er life muziek gespeeld. Niet allemaal even goed (nog maar zacht uitgedrukt!). Ondanks sommige muziek was het een erg leuke sfeer.
Er scheen een huisfeest te zijn, dus met zeven mensen waren we hier heen gereden met een taxi. Die taxi bracht ons voor een euro per persoon naar het feest in een onbekende wijk. Hij bleef zelfs een kwartier wachten bij het huisfeest, voor het geval dat het niet leuk zou zijn. Dit was maar goed ook, want aangekomen op het huisfeest, was het feest al afgelopen. Iedereen werd uit het huis gestuurd(00:30). We wilden toch nog wel iets doen en zijn we met dezelfde taxi naar Iguana’s gegaan. Een tent met niet alleen blanken, maar ook heel veel Afrikanen. En jullie zullen het niet geloven, maar ik heb de hele avond bier gedronken. Dat is ver uit het makkelijkst hier, wijn is relatief duur hier. We hebben een hoop gedanst en gelachen. Ik kijk ernaar uit om nog meer avonden te gaan stappen.
Ik zal snel weer wat van mij laten horen!
Heel veel lieve groetjes vanuit hier!
Ik droomde er al een lange tijd van om naar Oeganda te gaan. Ik zou hier mijn scriptie willen gaan schrijven. Nu drie jaar verder ben ik deze droom ook daadwerkelijk een het verwezenlijken. Vijf maanden zal ik weg blijven. Het begon allemaal zondag twee februari. Ik moest namelijk afscheid nemen van de mijn familie. Het was voor mij lastig om van mensen waar ik om geef, voor zoveel maanden afscheid te nemen. Maar ik weet wat hier tegen overstaat, namelijk een avontuur in het verre Afrika.
Maandag nog even met Matthijs en Daniek heerlijk over het strand gelopen. Het zal lastig worden om Matthijs voor zo een lang tijd niet te zien. Het doet mij daarom ook goed, dat hij achter mijn keus staat. In de avond nog gekookt bij de familie Robertz en ook hier moest ik afscheid van nemen. Maar wel in mijn achterhoofd, dat ik hier over vijf maanden gewoon weer aan tafel zit.
Rond half 8 kwamen: Kim, Iloon, Marij, Son, Nien, Mies, Sharon, Nikiet en Jacq langs om mij een goede reis te wensen. Het was een gezellige avond! Ik ben verwend door middel van boekjes, lekkers en foto’s met hele leuke teksten erbij. Hij hangt in mijn kamer, meiden!
Dinsdag nog mijn laatste inenting en woensdag vijf februari zal ik dan echt gaan vertrekken naar Oeganda.
Woensdagochtend om zes uur de wekker, het was het zover, nog even douchen en hup de auto in. Op weg naar Schiphol. Zenuwachtig of ik mijn koffers niet veel te vol had gestopt, kwam ik gelukkig zo door de bagagecontrole. 46 kilo mee nemen naar een land waar het vrijwel altijd lekker weer is, is ook wel erg veel.
Nu moest het afscheid toch echt beginnen van de mensen waar ik het meest om geef. Het was emotioneel, maar een goed afscheid! Achter de douane mijn tranen afgeveegd en nog heerlijk in de winkeltjes gesnuffeld. En vrouw kan nooit genoeg spullen hebben, zeker niet als ze vijf maanden weg blijft;)
Eenmaal in het vliegtuig, kwam ik te zitten naast een vrouw en een man uit Nieuw Mexico. Het was een leuk en een heel gezellig koppel. Voor hen was de vliegreis alleen nog een heel stuk langer, zij waren al bijna een dag aan het reizen. Maar dit was het zeker waard, zij reisden namelijk naar Oeganda toe om hier hun dochtertje te gaan adopteren. Het was een bijzonder en indrukwekkend verhaal. Ik heb met dit stel heel veel gekletst de heenreis.
Gelukkig had ik zelf nog een meevaller. Dacht zelf aan te komen om 10 uur Nederlandse tijd, maar gelukkig was dit Oegandese tijd. Dit betekent voor mij 2 uur minder reizen. Visum aanvragen en koffers ophalen ging erg voorspoedig. Eenmaal buiten stond de taxichauffeur al op mij te wachten met een briefje met mijn naam erop. Onderweg van Entebbe naar Kampala heeft hij mij veel verteld over de cultuur en over de dingen die we onderweg tegenkwamen. Daarin tegen heb ik hem verteld hoe deze dingen georganiseerd worden in Nederland.
Eenmaal in het huisje, het nodige uit mijn koffers gehaald en heerlijk proberen te slapen. Dit is helaas niet helemaal gelukt, omdat ik snel wakker werd van vreemde geluiden om mij heen, maar hier zal ik snel aan gaan wennen!
Donderdag de eerste andere Guesthouse-bewoners ontmoet. Erg gezellige mensen! Ik heb mijn kamertje ingericht met de gekregen foto’s, lieve woordjes en de kaart die ik gekregen heb van oma(heel lief! Goed dat er een zakdoekje bijzat!)
Donderdag ook naar de school geweest waar ik mijn scriptie zal gaan schrijven. Ik had mij voorgenomen om te lopen, maar een lief vrouwtje van het Guesthouse heeft mij verzekerd dat ik beter op een Bodha Bodha kan reizen naar de school. Aangezien het niet zo vlak is als in Nederland. Een Bodha Bodha is een soort motor. Dit motoren rijden hier overal door de stad. Het werkt als een soort taxi, je kan met één of twee personen achterop zo een Bodha Bodha. Op de school waren ze vergeten dat ik zou komen, toch namen ze alle tijd voor mij. De school is heel groot en heel mooi voor Oegandese begrippen. Er zijn ongeveer 8 verschillende klassen voor basisonderwijs, 3 klassen voor beroepsonderwijs, fysiotherapie en ergotherapie. Veel mogelijkheden dus voor de kinderen. Ik heb alle leraren ontmoet en directeur en onderdirecteur ontmoet. Iedereen was heel vriendelijk. Er werd mij gevraagd of ik vrijdag kon beginnen, maar er is mij aangeboden om morgen een citytrip te doen door Kampala geregeld vanuit het Guesthouse, dit samen met een ander Nederlands meisje. Dit lijkt mij erg leuk. Dus maandag ga ik beginnen op de school. Ik zal dan een week meelopen om te kijken wat mij het leukst lijkt en om indrukken op te doen. Een week later zal ik met een andere begeleider praten over het afstudeeronderzoek, en praten wat ik het best kan onderzoeken.
Donderdag avond laat is er een nieuw Nederlands meisje gekomen, Larissa. Samen met Larissa heb ik vrijdag een citytour gedaan begeleid door Bosko. We hebben veel dingen gezien zoals een Moskee, voedselmarkt en markt met zelfgemaakte producten. Overal op straat wordt je nageroepen met Muzungu. Dit is een woord dat Afrikaanse mensen van jongs af aanleren om te zeggen tegen Blanken. Maar het is raar om elke keer aangesproken te worden met ‘blanken’. We hebben kennis gemaakt met het lokale eten. Sommige dingen erg lekker zoals Matoke. Dit is een gerecht met warme banaan. We hebben ook witte Casava en sweet patatoes gegeten. Ik moet er nog aan wennen, maar het is wel iets waar ik wel aan zou kunnen wennen.
Eenmaal terug in het Guesthouse heerlijk uitgerust en lekker gaan eten. We zijn gaan eten met 12 personen bij restaurant Face two. De steak was erg goed! Tijdens het eten werd er life muziek gespeeld. Niet allemaal even goed (nog maar zacht uitgedrukt!). Ondanks sommige muziek was het een erg leuke sfeer.
Er scheen een huisfeest te zijn, dus met zeven mensen waren we hier heen gereden met een taxi. Die taxi bracht ons voor een euro per persoon naar het feest in een onbekende wijk. Hij bleef zelfs een kwartier wachten bij het huisfeest, voor het geval dat het niet leuk zou zijn. Dit was maar goed ook, want aangekomen op het huisfeest, was het feest al afgelopen. Iedereen werd uit het huis gestuurd(00:30). We wilden toch nog wel iets doen en zijn we met dezelfde taxi naar Iguana’s gegaan. Een tent met niet alleen blanken, maar ook heel veel Afrikanen. En jullie zullen het niet geloven, maar ik heb de hele avond bier gedronken. Dat is ver uit het makkelijkst hier, wijn is relatief duur hier. We hebben een hoop gedanst en gelachen. Ik kijk ernaar uit om nog meer avonden te gaan stappen.
Ik zal snel weer wat van mij laten horen!
Heel veel lieve groetjes vanuit hier!
-
09 Februari 2014 - 08:20
Marjan:
hoi Daphne,
Ja, gedag zeggen is niet het makkelijkste wat er dan bij komt kijken. Goed dat oma dat dan begrijpen en je een zakdoekje meegeven. Toch handig.
Ik blijf je verhalen met veel plezier en belangstelling lezen.
Geniet.....groet vanuit Nieuwveen Marjan -
09 Februari 2014 - 09:47
Anita:
Hey Daphne
Zo te lezen heb je het al prima naar je zin
Goed hoor
Geniet ervan we volgen je
Groetjes Andre Anita Mike en Roy -
09 Februari 2014 - 10:04
Paola:
Lieve Daphne, wat een leuk verhaal om te lezen, ik ben blij dat je het daar nu al naar je zin hebt. Bosco is een schatje hè, hij werkte daar vorig jaar ook al en ook wij zijn met hem op city trip geweest
Heel veel succes maandag op je eerste dag!
xxx -
09 Februari 2014 - 10:10
Koos:
Heeey lieve Daphne,
Ik zie het al voor me hoe je het daar hebt; geweldig!! Heel veel plezier in Uganda!
Groetjes,
Koos -
09 Februari 2014 - 10:55
Anita Den Haan:
Hey Daphne, wat een avontuur! Super stoer dat je je droom werkelijkheid laat worden! Gaaf! Leuk om je verhalen hier te lezen en te zien wat je allemaal meemaakt. Heel veel plezier en geniet van alles wat je gaat doen! Liefs de buurtjes van 94 xxx -
09 Februari 2014 - 11:15
Rob En Tonnie:
Hai Daphne,
Goed om te lezen dat je 't al zo naar je zin hebt in Kampala.
In korte tijd de stad, de boda-boda en het uitgaansleven al ontdekt.
En zelfs de de "Matoke" is lekker ( maar dat wil ik je over een maand nog eens horen zeggen ).
Geniet ervan, groetjes aan iedereen daar en we kijken vol spanning uit naar je volgende berichtje ( en misschien wat foto's ?? ).
XX Kwa Heri Mzungu
-
09 Februari 2014 - 11:18
Margitta:
Hoi Daphne
Wat een leuk verslag nu al, dat gaat helemaal goed komen daar
Geniet ervan en succes
Dikke kus
Gr. Margitta -
09 Februari 2014 - 11:49
Ilona :
Blijf vooral veel schrijven Daphne, gaaf om te lezen wat je allemaal mee maakt.
Groetjes Ilona -
09 Februari 2014 - 11:51
Ineke:
Hoi Daphne
mooi verhaal en erg leuk om te lezen. Jij gaat je daar best vermaken denk ik, wel een hele mooie ervaring zeg.Je zal zien dat de tijd daar vliegt. Ook leuk dat er meer Nederlanders voor je zijn. dat maakt het makkelijker en ook heel gezellig. Paola Louis Elise en Martijn zullen je missen ,maar genieten wel van je verhalen. En wij ook. Groetjes Ineke -
09 Februari 2014 - 11:53
Nikita:
Heee lieve Feestbeest ;-)
Super leuk om je eerste belevenissen te lezen en blij dat je het al zo naar je zin hebt!!
In nog niet eens een week tijd al super leuke dingen gedaan :-)
Ben benieuwd naar je volgende verhalen!
Veel succes en plezier maandag!
LiefsX -
09 Februari 2014 - 12:07
Astrid:
Best spannend allemaal zo in je uppie, leuk verslag en je zult zien hoe snel alles 'gewoon' word voor jou. Blijf vooral veel schrijven....dan weet ik vast wat me straks te wachten staat.
Xx astrid -
09 Februari 2014 - 12:27
Graciëlla:
Hallo Daphne,
Wat geweldig leuk om te lezen hoe snel jij je weg al vindt. Ik heb bewondering voor je en hoop nog veel van je te lezen. Heel veel plezier en groetjes uit het koude natte sombere Langeraar...graciella -
09 Februari 2014 - 14:28
Bas En Marjan:
Ha Daphne,
We hebben genoten van je verslag! En kijken uit naar je nieuwe verslag. Zo kort nog maar in Oeganda en al zoveel meegemaakt, dat beloofd nog wat! Vooral heel veel genieten deze tijd komt nooit meer terug! Groet Basn Marjan -
09 Februari 2014 - 21:17
Kim:
Hey daf!
Zo te lezen ben je goed terecht gekomen daar ;) Gelukkig een goede reis gehad en al leuke dingen meegemaakt daar!
Heel veel succes morgen!
xx -
10 Februari 2014 - 10:19
Nienke:
Hoi Daphne, superleuk om op deze manier je avontuur te kunnen volgen!
Ik vind het ongelooflijk stoer van je dat je je droom werkelijkheid laat worden!
geniet ervan!
Groetjes van een stiekem best wel jaloerse Nienke -
10 Februari 2014 - 21:58
Kees En Jany:
Daphne,
Wat geweldig dat die droom van jou nu werkelijkheid geworden is. Geniet ervan en wij zijn benieuwd naar je volgende verslag. wij blijven je volgen.
Liefs Kees en Jany -
10 Februari 2014 - 22:27
Ria En Michel:
Hoi Daphne,
Geweldig om nu al zo'n uitgebreid verslag van je te lezen en daarin beschreven wat je plannen zijn voor de komende periode.
Hopelijk heb je vandaag een leuke eerste dag gehad op school.
De eerste indrukken zijn in ieder geval enorm positief en wat gaaf dat je zo op deze manier je droom tot werkelijkheid kan laten komen.
We hopen snel weer wat van je te lezen.
Groetjes,
Ria, Michel en de kids. -
11 Februari 2014 - 04:09
Amanda:
Lieve Daph,
Wat leuk om op deze manier je ervaringen te lezen in Afrika:)
Zo te lezen heb je het helemaal naar je zin:)
Hoe was je eerste dag op school?
En wij kunnen de hand schudden, ik heb ook leren bier drinken hier;)
Maar zodra ik terug ben, ga ik sowieso weer heerlijk aan de rose/wijn ;)
Lieve daph, geniet van alles!!!
Dikke kus vanuit Vietnam -
11 Februari 2014 - 10:17
Sonja:
Heee lieve Daph!!
Leuk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt!!
Ik moest heel erg lachen om het stukje over het kaartje van je oma met een zakdoekje erbij. Gelukkig denkt jouw oma overal aan haha!
Heeel veel plezier nog! xxxxxxxxx Son -
12 Februari 2014 - 15:32
Yung Yung:
Hi Daphne,
Vroeg vanmorgen aan je moeder hoe het met je gaat en 's middags stuurde ze mij de mogelijkheid om je verslag te kunnen lezen.
Enig om je verslag te lezen, zo'n korte tijd en dan al zoveel leuke dingen gedaan. Je eerste indruk is volgens mij helemaal oké en je draai ga je ook snel vinden.
Ik ga je avonturen per mail helemaal volgen. Benieuwd hoe je eerste dag op school is geweest. Daphne, heel veel succes en plezier.
Groetjes, Yung Yung. -
17 Februari 2014 - 19:01
Miranda:
Hee Daphne,
Heel leuk om je blog te lezen! Het klinkt in ieder geval alsof je het erg naar je zin hebt, fijn! Geniet ervan en doe alles wat je kunt doen, zoiets zul je niet zo snel nog een x meemaken. Succes met je afstuderen en vooral veel plezier!!
xx Miranda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
